معلّم یک کودکستان به بچه‌هاى کلاس گفت که می‌خواهد با آن‌ها بازى کند. او به آن‌ها گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکى بردارند و درون آن، به تعداد آدم‌هایى که از آن‌ها بدشان می‌آید، سیب‌زمینى بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.

روزي روزگاري چهار نفر بودند به نام هاي

همه، يكي، هركي و هيچ كي

درست هنگامي است که همه در يک بدهکاري بسر مي برند و هر کدام برمنباي اعتبارشان زندگي را گذران  مي کنند.

ناگهان، يک مرد بسيار ثروتمندي وارد شهر مي شود.

بــازی روزگـــار

از دلنوشته های پروفسور حسابی (پدر فیزیك ایران)

بازی روزگار را نمی فهمم!
من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم!

میخوام کتابهای قدیم درسی را بهتون نشون بدم

پس ادامه این مطلب را ببینید

منبع : وبلاگ چغاگرگ

همیشه به یاد داشته باش:

درست زمانی که از وضعیت زندگیت شکایت میکنی، مردمانی هم هستند که برای داشتن زندگی مثل تو و بودن به جای تو حاضرند به هر کاری دست بزنند

به ادامه مطلب مراجعه فرمائید .............

دکتر عبدالرضا درگاهی از فعالان اجتماعی قوم بختیاری درگذشت
به گزارش آژانس خبری بختیاری (ایبنانیوز)، دکتر عبدالرضا درگاهی از فعالان فرهنگی و رهبران اجتماعی بختیاری در دهه ۵۰ هجری شمسی، شامگاه یکشنبه ۲۶/۹/۹۱ بر اثر کهولت سن در تهران درگذشت.
این روشنفکر بختیاری در دهه ۵۰ هجری شمسی مجله خروش آنزان را منتشر می کرد که تلاشی برای خودآگاهی فرهنگی اقشار تحصیل کرده لربختیاری پس از چند دهه سیاست های خشن فرهنگ زدایی ایلی عصر سلطنت پهلوی محسوب می شد.

روحش شاد

اسکناس 20 ریالی(تصویری از رامسر)

شب يلدا يا شب چله  ( مراسم نوئل و بابا نوئل )

ايرانيان قديم شادي و نشاط را از موهبت هاي خدايي و غم و اندوه و تيره دلي را از پديده هاي اهريمني مي پنداشتند. مراسم نوروز، جشن مهرگان، جشن سده، چهارشنبه سوري و شب يلدا و سنت هاي  ديگر در واقع بيانگر اين حقيقت است كه ايرانيان پس از رهايي از بيدادگري و ستم به شكرانه بازيافتن آزادي، جشن برپا مي ساختند و پيروزي نيكي بر بدي و روشنايي بر تاريكي و داد بر ستم را گرامي مي داشتند.شب يلدا نيز يكي از اين موارد است. در دوران كهن، شب مظهر تاريكي و تباهي و وحشت بوده و اغلب سعي مي كردند كه شب هنگام با افروختن آتش و افزودن نور، خانه روشن باشد. تا پليدي و تباهي در آن راه نيابد. شب يلدا طولاني ترين شب ها است. يعني تسلط تاريكي بر زمين از تسلط نور خورشيد و روشنايي مي كاهد. و چون فرداي اين شب روشنايي بر ظلمت غالب و روز طولاني مي شود، ايرانيان تولد دوباره خورشيد را كه مظهر روشنايي است جشن مي گيرند.

 
خاتمی و هاشمی و احمدی نژاد و … چه فرقی دارند وقتی ما خودمان مردمان آگاه و درستی نیستیم؟

  یک ملت دلال مسلکِ  ناآگاه، با آن حماقت آشکار در هنگام رانندگی یا توحش علنی برای برداشتن یک شیرینی از جعبه ی تعارفی یا شهوت عجیب برای قرار گرفتن در مقابل دوربین، با رتبه‌ی نخست جستجوی سکس… چرا باید در پی یک زمامدار رؤیایی باشد؟

  من پیشنهاد می کنم ملت هشت سال انتخابات را تعطیل کنند و اجازه بدهند هر کسی که می‌آید همینجور ادامه دهد. بعد خودشان با حوصله این موارد را تجربه کنند :

   اول : ایرانی ها لطفاً روزی یک بار(یا دست کم یک روز در میان)  حمام بروند.  

شلوار تا خورده دارد ، مردی که یک پا ندارد

خشم است و آتش نگاهش ، یعنی تماشا ندارد

معلم عصبی دفتر را روی میز کوبید و داد زد : سارا…دخترک خودش را جمع و جور

کرد ، سرش را پایین انداخت و خودش را تا جلوی میز معلم کشید و با صدای

لرزان گفت : بله خانم؟

معلم که از عصبانیت شقیقه هایش می زد ، به چشمهای سیاه و مظلوم

دخترک خیره شد و داد زد : ((چند بار بگم مشقاتو تمیز بنویس و دفترت رو

سیاه و پاره نکن ؟ ها؟فردا مادرت رو میاری مدرسه می خوام در مورد بچه ی

بی انظباطش باهاش صحبت کنم ))

دخترک چانه لرزانش را جمع کرد …بغضش را به زحمت قورت داد و آرام گفت :

خانوم …مادم مریضه … اما بابام گفته آخر ماه بهش حقوق میدن … اونوقت

میشه مامانم رو بستری کنیم که دیگه از گلوش خون نیاد …اونوقت میشه

 برای خواهرم شیر خشک بخریم که شب تاصبح گریه نکنه … اونوقت …

اونوقت قول داده اگه پولی موند برای من هم یه دفتر بخره که من دفترهای داداشم

رو پاک نکنم و توش بنویسم …

اونوقت قول می دم مشقامو بنویسم …

معلم صندلیش را به سمت تخته چرخاند و گفت : بشین سارا …

و کاسه اشک چشمش روی گونه خالی شد …

یاد دارم در غروبی سرد سرد

می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد

داد می زد : کهنه قالی می خرم

دسته دوم جنس عالی می خرم

کاسه و ظرف سفالی می خرم

گر نداری کوزه خالی می خرم

اشک در چشمان بابا حلقه بست

عاقبت آهی کشید بغضش شکست

اول ماه است و نان در سفره نیست

ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

بوی نان تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید

گفت اقا سفره خالی می خرید...؟

* زاگرس : 17 آذر 1313، اعدام مظلومانه علیمردان خان بختیاری به همان اندازه که در محوطه ی کوچک زندان قصر تاثر زندانیان را بر انگیخت به همان اندازه هم در قلمرو بختیاری و مناطق همجوار تاثیر عمیقی بر جای گذاشت.
مردان جامه دریدند و دیرک بهونها را پایین کشیدند زنها موی بریدند و مویه کردند شعرا در رثا. او مرثیه ها سرودند و آهنگ سازان ترانه شیر علیمردان را ساختند و هنوز هم که هفتاد سال از مرگ آن سردار رشید بختیاری می گذرد چوپانان در دشتهای سرسبز بختیاری و زنان در کنار چشمه ساران هنگام شستن لباس ویا پر کردن مشکهای آب و مردان در اجتماع شبانه ی خود در زیر سیاه چادر ها هر وقت فرصتی بدست می اورند با صدای خوش و حزن انگیز و گاهی هم با اهنگ موزون نی بیاد ان رادمرد دلیر می خوانند.
تفنگ علیمردون هم باز صداکرد سرهنگ کله پوستی هنگ بلا کرد
تفنگ علیمردون هم باز قرمنید سرهنگ کله پوستی چادر رمنید
بی عروس کل ازنه کل بساکی سنگران خین گرد تا کفت خاکی
بی عروس تو کل بزن کل بساکی تفنگچی زه مم صالح سوار زه راکی
شمشیر علیمردون طلای بی غش به زمین برچ ازنه به استمون تش
نظامی کله پوستی لنگا ملاری نی تری جنگ بکنیوا وا بختیاری
طیاره بال بال کنه سر که فردون شمشیرم به گل زنم سی کل ایرون
دودر گل سی کشتنم پلا بریدن گویلم زداغ مو پای کمر بریدن
بالونا بالا هوا بال ا تنیده ددویل محمد علی پلا بریده
کجه تیپ کجه سپاه کجه فراشم ره بدین دام و ددوم بیان سر لاشم
بیست و چار تیر خردومه هنی بهوشم لیکه ی دام و ددوم اوید به گوشم
سر تنگ تاته تنگ تانک و زره پوش مابین شال و قوا خین ازنه جوش
ممنونم که وب سایت ایل بزرگ بختیاری رو انتخاب کردید

سایت : mayvand.ir

چوب بازی نوعي ورزش رزمي است كه در آن مردان در رزمي نمايشي در ميدانگا هي به حمله و تهاجم و دفاع در برابر يكديگر قرار مي گيرند. درواقع مي توان ريشه آن را در رقص هاي ميداني مردان ايران باستان يافت كه خود تمثيلي از جنگ است. آن هم جنگي نمايشي. به لحاظ طبقه بندي، چوب بازي يكي از انواع اصلي و مهم موسيقي بختياري است ومقامي كاملا مشخص وشناخته شده به حساب مي آيد. در تشخيص ماهيت و ساختاروحتي شيوه اجراي آن،دو نشانه مهم قابل ذكراست. اول اين كه موسيقي چوب بازي مخصوص كرنا و دهل است و تبعيت تمامي نغمات و الحان آن از يك ريتم، ميزان و متر مشخص است. مشخصه ديگر و فرعي اين مقام تعلق آن به فضاي باز است چرا كه صداي پرحجم و پرطنين كرنا و دهل در فضاي بسته خوشايند نيست، زيرا نواي دهل و كرنا و مقام و بازي چوب بازي، اصولا تمريني براي ميدان رزم آوري است. موسيقي دستمال بازي كه در تقابل بزمي اين موسيقي قرار مي گيرد علي رغم غنايي بودنش، نوعي ابهت خاص را در انسان ايجاد مي كند. بازیگران در صف هاي دايره اي شكل با دستمال هاي رنگارنگ و تكان دادن دست و پا و جلو و عقب رفتن،در محيط يك دايره اي فرضي مي رقصند درحالي كه تماشاگران آنهارا دربر گرفته اند و هركس كه قدرت تحمل رقص بيشتري راداشته باشد مورد تشويق تماشاگران قرار مي گيرد.اين نوع موسيقي ورقص سرشار از روح همبستگي است.سوار بازی نیزیکی از بازی هایا ورزشهای رزمی نمایشی بختیاری است که بیشتردرجشنهای عروسی یا جشنهای شاد دیگر انجام می گیرد به این صورت است که درجشنهای عروسی دستمالی را روی سر عروس می اندازند (سر انداز) وسوار ان سوار بر اسب از هر طرف به طرف اسب عروس هجوم می آورند سر انجام یکی از سواران دستمال را می برد ومابقی سواران هم آن را برای گرفتن دسنمال  دنبال می کنند . در جشنهای شاد غیر از عروسی هم دستمالی را بر تکه چوبی به طول پنجاه سانتیمتر که در زمین کوبیده باشد می گذارند سوار کاران ماهر سوار بر اسب همچنان که  نوازنده کرنا و دهل با ریتم خاصی می نوازد از روی زین اسب به زمین خم می شوند تا دستمال را بردارند یکی دستمال را بر می دارد ومابقی سواران آن را دنبال می کنند . هر کس دستمال را بردارد برنده میدان است.

منبع:aremoon.blogfa

از آنجا كه مردم بختیاری ذاتاً مردمی مهربان و غمخوار هستند به محض از دست دادن عزیزی ار اقوام، برای دلداری و تسلی خاطر بازماندگان به خانه آنها می روند و با تمام وجود به همدردی و عزاداری می پردازند- بر طبق سنتی قدیمی پیرزنان بختیاری در غم از دست دادن جوانان ترانه ای غم انگیز و سوزناك را به زبان شیرین لری بختیاری زمزمه می كنند و بقیه زنان هم او را همراهی می نمایند این آواز غم انگیز به نام «گاگریو» معروف كه نوای حزن انگیز آن به همراه ساز چپ خبر از روزی غم انگیز دارد. رسم است كه اقوام هم در پرداخت هزینه های مراسم سوم – هفته و چهلم به بازماندگان كمك مالی كرده و تا جائیكه در توان دارند به بازماندگان یاری می رسانند. اگر به سرزمین بختیاری سفر كرده باشید حتماً شیرهای سنگی را بر مزار آنها دیده اید كه بازهم بر طبق آدابی قدیمی بر سر خاك مردان دلیر بختیاری به نشانه دلاوری آنها شیر سنگی را نصب می كنند كه به نام «بردسنگی» معروف می باشد.

منبع :http://dezful11.loxblog.com/

ازدواج فامیلی

 بختیاری‌ها به ازدواج فامیلی به علت مزیتهایی که داشت، بیشتر از سایر ازدواجها اقبال نشان داده‌اند. جوانان بختیاری خود را ملزم به ازدواج با دختران فامیل می‌دانستند و کمتر کسی به فکر انتخاب زن از طوایف دیگر بود، زیرا این عمل توهین به فامیل و وابستگان به حساب می‌آمد.بختیاری ها از همان ابتدا ازدواج فامیلی را ترجیح می دادند و درباره ی ازدواج با غریبه این ضرب المثل را به کار می بردند: شی غَریوی سخته. یعنی ازدواج با غریبه سخت است.

 ازدواج ناف برون

 در میان مردم ایل بختیاری رسم بوده‌است که هر گاه دختر و پسری در زمانی نزدیک به هم متولد می‌شدند، اولیای این اطفال در همان زمان تولد، بند ناف نوزاد دختر را به نام پسری که او نیز تازه به دنیا آمده و یا کمی از او بزرگتر بود می‌بریدند. پسر و دختر بعدها که بزرگ می‌شدند باید با هم ازدواج می‌کردند.

 ازدواج گا به گا

 گاهی اوقات دو پسر از دو خانواده با خواهر یکدیگر ازدواج می‌کردند. به اینگونه ازدواجها، گا به گا می‌گفتند که مشکلات کمتری داشت و کمتر اتفاق می‌افتاد که بین چنین خانواده‌هایی بر خورد جدی روی دهد. این ازدواج درحقیقت نوعی دادوستد به حساب می آمد زیرا، از بار سنگین شیر بها و برخی از مخارج که عامل آن چیزی جز سختگیری خانواده ی عروس نبود کاسته می شد.

 وجه تسمیه

برخی معتفدند چون پدر دختر به عنوان جهیزیه معولا یک ماده گاو به دخترش می‌داد، در ازدواج گا به گا در مقابل گاوی که به دخترش داده بود، یک راس گاو به عروسش داده می‌شد ( گا در زبان بختیاری به معنی گاو است ).

 ازدواج هُم بهری

 گاهی شخصی از دوران کودکی و یا نو جوانی نزد خانواده‌ای مشغول کار می‌شد و صاحبخانه او را به عنوان شریک یا هم بهر قبول کرده و او را مانند فرزندانش در تمام اموال خود شریک می‌دانست. چنانچه شخص مورد نظر از دختر صاحبخانه خواستگاری می‌کرد، وی نیزبدون گرفتن شیربها و مهریه دختر خود را به عقد او در می‌آورد[4].در این نوع ازدواج فرد در اصل داماد سرخانه می شد.

 ازدواج‌های مصلحتی

هدف از این ازدواجها نزدیک شدن اقراد طبقات پایینتر قدرت ایل مانند کلانتران، به خوانین بوده‌است. در این موارد کلانترها دختری ازخوانین را برای خود یا پسرشان خواستگاری می‌کردند. خوانین هم برای تحکیم پایه‌های قدرت خود به این ازدواجها رضایت می‌دادند. گاهی هم خوانین برای تحکیم وضعیت خود، دختری از کلانترها یا بزرگان طوایف را برای خود یا پسرشان به همسری می گرفتند. به این ازدواجها اضافه کنید، هرگاه کسی فوت می کرد همسرش را به عقد برادرش درمی آوردند تا فرزندانش بی سرپرست نمانند و یا هرگاه زنی فوت می کرد، خواهرش را به عقد شوهراو درمی آوردند تا فرزندانش را سرپرستی کند. جوانانی که از نظر مالی ضعیف بودند برای فرار از تجرد و یا برای رسیدن به آسایش، با زنان متمکن و یا زنان خانواده های متشخص ولی مسن تر از خود ازدواج می کردند.

منبع:mi-s.blogfa.com